Helaas liggen `het leven´ en `de dood´ soms wel heel dicht bij elkaar. Zeker wanneer je in blijde verwachting bent, uitziet naar nieuw leven, maar plots te maken krijgt met een miskraam of stille hartslag van je kindje. Men spreekt dan van een miskraam of stilgeboorte. Ook zijn er ouders die hun kindje kort na de bevalling moeten missen.
Het taboe rondom miskramen en stilgeboorte
U begrijpt dat dit heftige gebeurtenissen zijn en dat dit niet iets is dat je even aan de kant schuift. Toch leven we in een maatschappij waar niet of weinig over dit type verlies wordt gesproken. En dat terwijl het juist zo waardevol, troostend en belangrijk is voor ouders die deze ervaring delen.
Opvallend is dat veel mensen niet weten hoe ze met dit type verlies om moeten gaan. Want wat zeg je tegen een ouder die net een miskraam heeft ervaren. Feliciteer je ze met de geboorte van hun kindje of condoleer je ze? Vraag je naar de naam van het kindje of wens je ze liever sterkte en begin je over iets anders? Kortom; naasten vinden het lastig om de ouder in kwestie aan te spreken, dus vermijden ze het maar gewoon uit gemak voor zichzelf en vanuit de gedachte dat de ouder in kwestie dat mogelijk ook fijner zal vinden. Aangezien veel ouders het juist wel fijn vinden dat het verlies van hun veel te vroeg overleden kindje wordt erkend geven we hierbij een aantal praktische tips om ze te laten weten dat je aan ze denkt, om ze de ruimte en het gevoel te geven dat ook hun verdriet er gewoon kan zijn en om ze te kunnen troosten op de momenten dat ze daar behoefte aan hebben.
10 tips om ouders in rouw te kunnen steunen
- Het klinkt misschien gek maar naast je steunbetuiging mag je de ouders ook gewoon feliciteren met de zwangerschap en/of geboorte van hun kindje. Ze zijn tenslotte wel ouders geworden. Ook als het kindje slechts kort heeft geleefd of dood is geboren. Door dit te doen erken je indirect het bestaan van hun kindje en dat geeft ze troost.
- Luister naar het verhaal van de ouders. Biedt ruimte voor zijn of haar verhaal en ervaring en luister. Daarbij is het aan te raden om echt alleen te luisteren en troosten door je aanwezigheid en het stellen van vragen.
- Vraag (indien onbekend) of ze een naam hebben voor hun kindje. Zo laat je merken dat het kindje er mag zijn. En door de naam van het kindje te (blijven) noemen voelt het voor de ouder aan als dat hun kindje niet enkel bij henzelf maar ook bij hun familie en vrienden mag bestaan en dat geeft troost.
- Vraag of er foto’s zijn van het kindje. Als deze er zijn, zouden ze hun kindje mogelijk aan je willen laten zien, ze zijn immers ook gewoon trotse ouders geworden. Door hun kindje op beeld te bekijken laat je blijken dat je hen en het kindje serieus neemt en het kindje ook voor jou bestaat.
- Geef de ouders geen goed bedoelde vergelijkbare verhalen van andere gezinnen die dit ook mee hebben gemaakt. Geef de ouders geen goedbedoelde troostende antwoorden als “Je weet nu in ieder geval dat je zwanger kunt worden” of “Het is maar beter zo, het kindje had teveel afwijkingen” of “Je lichaam stoot het niet voor niets af”. Hoe goed bedoeld ook, daar heeft de vader of moeder in kwestie niets aan.
- Biedt aan om praktische taken op je te nemen zoals bijvoorbeeld het doen van boodschappen. Zo hoeven ze niet bang te zijn mensen in de supermarkt tegen te komen als ze daar even geen behoefte toe voelen.
- Als je merkt dat ze het erg moeilijk blijven houden, zou je mogelijk een boek over rouwverwerking na een zwangerschapsverlies cadeau kunnen doen. We hebben verschillende boeken in onze webshop beschikbaar.
- Vraag ook na verloop van tijd zo nu en dan hoe het met hem of haar gaat en noem het overleden kindje (indien bekend) bij naam.
- Vraag hem of haar wat je voor hem of haar kunt doen. Mensen zijn mondiger als je denkt. Maar het is wel fijn voor een ouder om te weten dat jij er als naaste voor hem of haar bent.
-
Houdt de gezondheid van de moeder die een miskraam of stilgeboorte heeft ervaren zowel lichamelijk als fysiek in de gaten. Het verliezen van je baby is zowel lichamelijk als fysiek impactvol. En naast het verlies van hun baby verliezen ouders ook hun toekomstbeeld en vallen ze van hun roze wolk. Onderschat dit niet! Maak de situatie bespreekbaar en wees alert op signalen die erop wijzen dat het niet goed met de moeder gaat. Maar ook als je bij de vader veranderingen merkt in zijn doen en laten. Mannen ervaren immers hetzelfde verlies. Ook zij missen hun kindje, toekomstbeeld en roze wolk en hebben daarbij de zorgen
voor de (draag)moeder. Ook zij hebben ruimte nodig om hun emoties te uiten, maar krijgen veelal minder aandacht en ondersteuning. Vraag eens hoe het met hem gaat, waar die behoefte aan heeft en of je ergens bij kunt helpen.
Meer weten hoe u een ouder kunt helpen na het prille verlies van zijn of haar baby? Via de volgende boeken kunt u meer te weten komen over het verlies van uw naaste:
1. Het rouwt in jou
2. Als je een prille zwangerschap verliest
3. Papa’s rouwen ook
4. Helpen bij verlies en verdriet
5. Ik weet niet wat ik moet zeggen