De dikke van Dale geeft ons de volgende definitie van condoleren:
“con·do·le·ren (condoleerde, heeft gecondoleerd)1deelneming betuigen bij een overlijden: mag ik u condoleren met (het verlies van) uw man?”

Condoleren is dus een manier van het betuigen van je medeleven richting nabestaanden en de overledene. Het is een vorm van deelneming die na overlijden van toepassing is en vaak slechts voor een korte periode van één1 tot twee2 maanden na overlijden wordt gebruikt. Condoleren is van oudsher afgeleid van een condoleance plechtigheid. Deze worden soms voorafgaand aan een afscheidsdienst, soms direct na de uitvaart en in sommige gevallen een paar dagen voor of na de uitvaart gehouden. Condoleren hoeft niet per se op een condoleance plaats te vinden. In sommige gevallen kiest men ervoor geen condoleance dienst te houden. En daarom is condoleren, dus niet zozeer verbonden aan een condoleance plechtigheid, maar verbonden aan een overlijdensmelding en de nabestaanden. Je zou het kunnen omschrijving als een begroeting na overlijden.

Vormen van Condoleren

Naast het condoleren tijden een condoleancedienst kan de omgeving nabestaanden ook één op één, telefonisch of via een kaart bijvoorbeeld condoleren.

Op dit moment leven we in een wereld waarin vrijwel alle informatiestromen via het internet lopen. Bijna iedereen (98% van Nederland) beschikt over een vorm van internetaansluiting en gebruikt het vrijwel dagelijks. Het is dan ook steeds gebruikelijker om ook online je medeleven te betuigen. Dit kan via social media, de e-mail maar ook via een online condoleanceregister. Dit moet je zien als een soort forum waarop mensen een bericht kunnen achterlaten voor de overledene en nabestaanden. Ondanks de onpersoonlijkheid van deze manier van condoleren ten opzichte van de handgeschreven kaart, het telefoontje of het korte bezoekje, vinden veel mensen dit vaak een fijne en makkelijke manier van condoleren. Op deze manier komt het niet te dichtbij. Bovendien kan er en er kan overal en op elk moment worden geschreven. Er zijn geen tijdstippen aan verbonden, bijvoorbeeld van zes tot acht uur ‘s avonds zoals bij een condoleanceavond. Wel zijn condoleanceregisters vaak openbaar waardoor je berichten door een ieder zijn te lezen zijn. Dat vindt niet iedereen even prettig. Daarnaast en zijn ze hierdoor vaak ook niet gevoed met verhalen en herinneringen, maar zijn ze meer globaal opgesteld.

Wat moet ik zeggen?

De manier waarop mensen condoleren is niet zozeer belangrijk. Men moet de vorm kiezen die bij hen past en daarnaast de boodschap brengen die ze zelf willen brengen. Het gaat om het feit dat de nabestaanden weten dat er meer mensen zijn die aan de overledene denken, die hem of haar missen en die ook liefde voor de overledene hadden. Het Dit geeft ze de nabestaanden troost en liefde en dat wordt erg gewaardeerd. Een steunbetuiging helpt nabestaanden bij het verwerken van hun grote verlies. Betuig je steun aan de nabestaanden en haal, wanneer je dit noodzakelijk acht of leuk vindt, herinneringen aan de overledene op.

Enkele voorbeelden van steunbetuigingen:

– “Mijn oprechte deelneming, ze was een fantastische vrouw!”
– “Mijn oprechte deelneming bij het overlijden van jullie vader! Ik wens je veel sterkte toe in deze moeilijke tijd. Weet dat je altijd op mij kunt rekenen, ik zal er altijd voor je zijn!”
– “Wat een verschrikkelijk nieuws trof mij deze ochtend! Hoop dat jullie het snel een plekje kunnen geven en ik wens jullie alle sterkte toe!”