Niet iedereen heeft het voorrecht om zijn opa mee te mogen maken. Ik gelukkig wel. Sterker nog ik heb ervaren dat je een vriendschap kunt hebben met je opa. Mijn opa was mijn vriend, mijn beste vriend en de weerspiegeling van mijn moeder. En nu….nu is hij er niet meer. Ik mis hem, en met zijn overlijden is er ook weer een deel van mijn moeder verloren gegaan.
Vriendschap
Mijn opa en ik hadden een hechte band. Een vriendschap vol liefde, zorg en acceptatie. Mijn opa was lief, zorgzaam en zo gek als een deur. Ik kon met hem lachen, praten en huilen. We boden elkaar gezelschap en deelde alles met elkaar. Hij heeft mij laten zien dat leeftijd in een vriendschap er niet toe doet. Dat een vriendschap is gebaseerd op wederzijds respect en vertrouwen en is gefundeerd vanuit liefde, zorg en aandacht voor elkaar.
Weer een stukje verloren
Mijn opa was niet zomaar een opa. Het klinkt misschien vreemd maar mijn opa was voor mij de weerspiegeling van mijn moeder. Hij deed mij aan haar denken. Ik zag haar terug in zijn pretoogjes, in zijn manier van doen, in zijn humor en zijn liefde voor mij. Ik kon met hem over mijn haar praten. Zo kon hij zijn herinneringen over haar delen en kreeg ik de kans om haar alsnog te leren kennen.
Verder zonder jou
En nu, nu is hij er niet meer. Mijn opa, mijn vriend, mijn moeder 2.0 is dood. En ook al heeft die een prachtig leven gehad en heb ik hem lang bij me mogen hebben. Het is K..Ik mis hem! Zijn pretoogjes, zijn lach, zijn knuffel en de één op één gesprekken.
“Lieve opa, ik dank je voor alle fijne en mooie momenten samen, ik dank je voor het feit dat je mama levendig hield en je mij de kans hebt gegeven om haar alsnog te leren kennen. Ik ga je intens missen maar de herinneringen tot in de eeuwigheid blijven koesteren.
Liefs, je kleindochter.”